ورم های خیلی شدید می تواند منجر به التهاب درد تاندونی به نام اشیل شود که خوشبختانه به روش های مختلفی مثل جراحی می توان تا حدودی آن ها را از بین برد.
التهاب تاندون آشیل جز سخت ترین درد های پا محسوب می شود. کسانی که از این بیماری رنج می برند توان حرکتی خود را از دست می دهند.
تاندون آشیل در بدن هر فردی وجود دارد و عضله دوقلوی که در قسمت ساق پا وجود دارد را به استخوان پاشنه اتصال می دهد.
به استخوان پاشنه پا کالکا زئوس هم می گویند. انسان از این تاندون برای دویدن، ایستادن راه رفتن پریدن و بر روی پاشنه و قرار گرفتن استفاده می کند.
تاندون آشیل یک بافت فیبری شکل قوی دارد که عضلاتی که در پشت ساق پا هستند را به استخوان اتصال می دهد.
اگر تاندون آشیل دچار کشیدگی شود امکان دارد قسمتی یا بخشی از آن را به صورت کامل پاره شود.
اگر تاندون پاره شود امکان دارد صدای شکستگی یا پیچ خوردگی بشنوید. به محض پارگی باید به دنبال یک درد فوری و شدید باشید که از سمت موچ پا و پشت آن و قسمت پایین ساق پا کشیده خواهد شد.
احتمالاً بر توانایی راه رفتن صحیح تاثیرگذار است، جراحی اغلب برای ترمیم پارگی ها در رابطه با تاندون آشیل انجام می شود، با این حال برای بسیاری از افراد درمان غیر جراحی هم می تواند کارساز باشد.
درد آشیل پا نشانه چیست؟
علت بسیار شایع در رابطه با دردهای آشیل پا التهابات و یا تاندون های آشیل هستند که با باز شدن تاندون آشیل اتفاق میافتد.
این در حالی است که در هر دوی این بیماری ها یکسان می باشند اما نشانه های مخصوصی در آنها وجود دارد و یکی از آنها کمتر از دیگری خود را نشان میدهد.
علت کمتر رایج دردهای اشیل یا پارگی های این است که زمانی اتفاق می افتند که بافت تاندون جدا شده باشد.
انواع التهاب تاندون آشیل
به صورت کلی دو نوع تاندونیت آشیل وجود دارد. برخی از تاندونیت ها در محل به صورت اتصالی اتفاق می افتند. تفاوت آنها زیاد است که به اختصار آنها را برای شما توضیح می دهیم.
تاندونیت آشیل در محل اتصال
بخش پایینی و انتهایی تاندون تحت تاثیر قرار می گیرد و تاندون به استخوان پاشنه پا اتصال پیدا می کند.
تاندونیت آشیل در غیر از محل اتصال
در این نوع از تاندونیت قسمت پایینی در قسمت میانی تاندون را تحت تاثیر قرار می دهند و این مورد جزء بیشترین مواردی است که افراد جوان را به خطر می اندازد زیرا فعالیت و تحرک افراد جوان بیشتر است و این اتفاق در بخش میانی تاندون به وجود می آید.
درمان های خانگی ساده میتواند این تاندون ها را از بین ببرد اما با این حال در برخی از مواقع درمان های خانگی و ساده و پاسخگو نخواهد بود به همین دلیل بهتر است به یک پزشک متخصص مراجعه شود اگر مشکل تاندونیت آشیل خیلی شدیدتر شد.
احتمال پارگی آن وجود دارد در این صورت بهتر است که برای کم کردن درد و از بین بردن مشکل خیلی سریع به پزشک مراجعه کنید.
احتمالا با مصرف یکسری داروها بهتر می شوید ولی اگر روز به روز شدت درد تان بیشتر شد احتمالا پزشک شما عمل جراحی را توصیه می کند.
علت به وجود آمدن التهاب تاندون آشیل
نرمش و ورزش های خیلی زیاد و افراطی
راه رفتن های بیش از حد ممکن به خصوص در کسانی که ورزشکار هستند می تواند باعث آسیب رسیدن به تاندون آشیل شود.
آرتریت روماتوئید و سایر بیماریهای روماتیسمی دیگر
هر فعالیت بدنی اگر به صورت طولانی مدت تکرار شود شما را تحت تاثیر قرار میدهد و عامل به وجود آمدن تاندون اشیل در بدن میشود.
از جمله این فعالیت ها می توان به شروع ورزش بدون اینکه بدنتان را گرم کنید و نرمش های اولیه باشد.
فشار آوردن به عضله ساق پا در زمان ورزش های پر تکرار و فعالیت های فیزیکی
انجام ورزشهایی مثل تنیس که نیاز به ایست های ناگهانی و تغییر مسیر دارد.
پوشیدن کفشهای نامناسب و قدیمی
افزایش ناگهانی تقویتی بدن بدون اینکه و فرصت دهید خود را با شرایط جدید و فعالیت بیشتری منطبق کنید.
پوشیدن روزانه کفش های پاشنه بلند برای مدت طولانی
بالا رفتن سن و ضعیف شدن تاندون آشیل
نشانه های تاندونیت آشیل
کسانی که مشکل تاندونیت آشیل را در قسمت پنجه و دست هایشان دارند، معمولا نشانه های خاصی را در بدن شان می توانند ببینند.
عدم راحتی در راه رفتن
ورم در قسمت ناحیه پشت پاشنه پا
سفت شدن عضله ساق پا
گرمی بیش از حد پوست ناحیه پاشنه پا
محدود شدن حرکت در زمان کشش
از علامت های اصلی برای این تاندونیت میتوان نام برد .
از جمله دیگر نشانههای تاندونیت آشیل این است که عضلات ساق پا خشک می شوند.
دامنه حرکتی کم میشود. در خود تاندون یک برجستگی به وجود میآید که در پشت ساق پا قابل لمس و رویت است.
تشخیص تاندونیت آشیل
طرز تشخیص به وجود آمدن اشیل تاندونی در قسمت تاندون آشیل پزشک معمولاً سوالاتی در رابطه با درد و ورم در ناحیه ساق پا و پاشنه اش را میپرسد.
همچنین دکتر از شما می خواهد که بر روی پاشنهی تان بایستید در همین زمان حرکات شما را در نظر میگیرد و به صورت کامل آن را بررسی میکند.
پزشک نواحی مورد نظر را لمس میکند و فشار وارد میکند و نواحی را که دچار درد و ورم شده است را شناسایی میکند بررسی ها با استفاده از تصویر برداری می توان دقیق تر باشد و کمک بیشتری به پزشکان می کند.
معمولاً بیماران به این بررسی ها نیازی نخواهد داشت و پزشک در همان لحظه اول میتواند تشخیص دهد که مشکل تاندونیت به وجود آمده است.
از جمله این بررسیها در برخی از مواقع شامل تصویربرداری ها می شود. تصویر برداری ها شامل رادیوگرافی است و در اختیار پزشک قرار داده می شود .
وجود خار استخوان یا برجستگی استخوانی غیر طبیعی در سمت پاشنه به این تصاویر کمک می کنند که رسوبات غیر طبیعی کلسیم که در تاندون نشان داده می شود دیده گردد.
تصویر برداری به پزشکان کمک رسانی می کند تا به زودی خیلی سریع پارگی های تاندون آشیل و التهابات در مجاورت بافت های آن را شناسایی کند. سونوگرافی میزان حرکت تاندون و آسیب های مرتبط با آن و همچنین ضخیم شدن تاندون را بررسی میکند.
درمان تاندونیت آشیل
راه های مختلفی در ارتباط درمان تاندونیت آشیل وجود دارد از جمله آنها میتوان به:
- درمان های خانگی مثل استراحت کردن
- دارو درمانی
- استفاده از پمادهای ضد التهاب
همچنین درمان های تهاجمی تر و تزریقات پلاسمای غنی از پلاکت اشاره نمود.
باید بدانید که تزریق کورتون در اطراف و داخل تاندون آشیل به خودی خود باعث پارگی می شود و به صورت معمول باید از آن دوری کنید.
امکان دارد پزشک به شما پیشنهاد بدهد البته در مرحله اول پزشک میگوید که فعالیتهای بدنی تان را کم کنید یک ورزش دیگر را انتخاب کنید که بدنتان کم تر دچار فعالیت شود عضلات ساق پا را بسیار آرام و نرم کشش بدهید و آن ها را قوی تر کنید به فیزیوتراپی بروید.
از داروهای ضد التهاب نظیر ایبوپروفن برای مدتی محدود تر استفاده کنید.
از یک کفش با پاشنه طبی استفاده نمایید تا میزان حرکت تاندون آشیل و فشار آن کاهش پیدا کند.
مراقبت های خانگی جهت بهبود التهاب تاندون آشیل
یکی از مهمترین بخش ها در بدن انسان تاندون ها هستند که نقش بسیار مهمی در سلامت سایر اندام های حرکتی دارند.
تاندون آشیل یکی از بزرگ ترین و البته مهمترین آنها است که در قسمت پاشنه پا قرار گرفته و تا عضلات ساق کشیده میشود.
پارگی و یا کشیدگی در تاندون آشیل می تواند مشکلات و محدودیت های حرکتی زیادی را به وجود آورد و در چنین شرایطی افراد به دنبال روش های درمانی موثر برای بهبود این عارضه هستند.
پزشکان توصیه دارند که در صورت آسیب در ناحیه تاندون آشیل از کیسه یخ استفاده کرده و برای کمتر کردن میزان التهاب می توانید مقداری یخ را بر روی بخش آسیب دیده در حدود ۳۰ دقیقه قرار دهید.
توجه داشته باشید که استفاده از کیسه یخ منجر به بیحسی موضعی شده و میزان درد و التهابات را تا حد محسوس کاهش خواهد داد.
از طرف دیگر پزشکان توصیه دارند که با استفاده از روغن کرچک حداقل روزانه دوبار می توانید بخش آسیب دیده را به آرامی ماساژ دهید زیرا روغن کرچک به کاهش التهاب کمک کرده و میزان درد را تا حدودی کم می کند.
با وجود هرگونه آسیب در تاندون آشیل مصرف انواع ویتامین ها کمک می کند تا روند ترمیم و بهبود آن سرعت پیدا کند.
اگر شما روزانه از ویتامین دی استفاده کنید و مکمل آن ویتامین سی را در رژیم غذایی خود بگنجانید تاثیر شگفت انگیزی بر بهبود آسیب تاندون آشیل خواهد داشت.
با این حال مصرف انواع خوراکی مانند مرکبات، سبزیجات، ماهی چرب، پنیر و زرده تخم مرغ به تامین ویتامین های مورد نیاز بدن کمک کرده و هرگونه آسیب های مفصلی و استخوانی را سریع تر بهبود می دهد.
پزشکان و متخصصان مصرف انواع گیاهان خاص مانند زردچوبه را مناسب دانسته و معتقدند که با وجود کورکومین در این ماده غذایی روند بهبود پارگی تاندون ها سرعت چشمگیری پیدا می کند.
با این حال هنگام آسیب به تاندون آشیل بهتر است که زمان بیشتری را به استراحت اختصاص داده و برای کمتر کردن میزان آسیب ها از ماساژ درمانی استفاده کنید.
از طرف دیگر برخی از انواع غذاها می تواند به بهبود تاندون کمک کرده و تغییر سبک زندگی نیز در روند بهبودی تاندون آشیل موثر است.
پزشکان توصیه دارند که در کنار مصرف غذاهای ضد التهاب از فعالیت های مناسب و کشش در حد مطلوب مانند یوگا استفاده کنید و تاثیر مثبت آن را بر سلامت تاندون ها خیلی سریع مشاهده خواهید کرد.
بهتر است تا زمان بهبودی کامل تاندون آشیل از پوشیدن کفش های نامناسب و هرگونه فعالیت های سریع و ناگهانی خودداری کرده و اجازه دهید که بافت آسیب دیده تاندون ها به طور قطعی بهبود پیدا کنند.
پس از آن می توانید بدون محدودیت فعالیت های مربوطه و مورد نیاز را انجام داده و هرگز آسیب های مشابه را تجربه نخواهید کرد.
با این حال اهمیت به سلامت و کارایی درست سایر تاندون های بدن به ویژه تاندون آشیل باعث میشود تا از خطرات و عوارض جانبی در امان باشید.
سلامت و کارایی تاندون ها نقش بسیار مهمی بر عملکرد سایر اندام های حرکتی داشته و آسیب به این بخش ها را نباید هرگز بی اهمیت بدانید.